Polskie pajęczaki to głównie lądowe stawonogi. Z przedstawicieli tej gromady w glebowym środowisku leśnym bez trudu spotkać możemy: zaleszczotki, kosarze, roztocza i pająki.

Wśród ściółkowych zaleszczotek dominują drapieżniki, których główny pokarm stanowią drobne bezkręgowce.

Kosarze swym wyglądem bez wątpliwości kojarzą się z typowymi pajęczakami, ich ciało jest dość drobne i kuliste lecz za sprawą długich nóg sprawiają wrażenie całkiem okazałych. W diecie kosarzy dominują zwierzęta glebowe.

Pokarmem bardzo licznych roztoczy są m. in. jaja, larwy, poczwarki, nicienie, wydaliny, a także mikroorganizmy, próchnica glebowa oraz szczątki organiczne. Oznacza to, że ci mali drapieżnicy spełniają również funkcję destruentów w przyrodzie. Do tej grupy pajęczaków należą również nielubiane przez nas kleszcze. Często stanowią one wektory dla wielu chorób, np. boreliozy.

Pająki… te stworzenia na ogół nie kojarzą się z przyjemnymi zwierzętami. Nie jest trudno spotkać osobę, która darzy je sporą niechęcią, czasami wręcz wiążącą się z chorobliwym strachem (arachnofobią). Owszem, na świecie żyją pająki, których lepiej nie spotykać na swojej drodze, ale naturalne środowisko leśne i śródleśne polskiego klimatu jest wolne od silnie jadowitych pajęczaków, a narządy gębowe rodzimych pająków często nie są w stanie przebić ludzkiego naskórka. Co więcej, pająki – wbrew pozorom – są jednym z najlepszych sprzymierzeńców człowieka, jak również stanowią bardzo pożyteczne ogniwo w ekosystemach. Pająki żywią się wieloma szkodnikami, które roznoszą choroby. Redukują liczebność m. in. much, komarów, moli, skorków, pcheł, czy karakanów. Nie musimy się również obawiać ich plagi, ponieważ ze względu na panujący wśród pająków kanibalizm, utrzymują one równowagę na zajmowanych niszach.

Zapewne niewielu słyszało o niezwykłej zdolności pająków związanej z akumulowaniem w swym ciele całkiem sporych ilość metali ciężkich oraz umiejętności neutralizowania toksycznych pierwiastków dostających się do ich organizmu wraz z pożywieniem. Są zatem naturalnym filtrem. Ponadto nie przyczynia się to do pogorszenia ich kondycji zdrowotnej, mimo że dla wielu innych zwierząt byłaby to dawka śmiertelna.

Zatem, nie wchodź pająkowi w drogę, nawet nie ze strachu, czy niechęci lecz z czystego szacunku do przyrody.