W X wieku podjęto pierwsze próby otaczania ochroną bobra europejskiego w Polsce.

Mimo to wielkość ich populacji stopniowo się zmniejszała. W roku 1921 bóbr został uznany za gatunek ginący i objęto go całkowitą ochroną. Przeprowadzona w 1950 roku inwentaryzacja wykazała istnienie tylko jednego stanowiska naturalnego bobra w Polsce – na terenie Suwalszczyzny. Rozpoczęto proces reintrodukcji, który zaowocował tym, że w chwili obecnej bóbr na terenie naszego kraju występuje coraz liczniej.  Szacowana wielkość populacji tego gatunku w 2008 roku na terenie całego kraju wynosiła ok. 35 tyś osobników, podczas gdy na terenach samej północno-wschodniej Polski w 2016 roku wyniosła blisko 40 tyś. osobników. Od 2001 roku bóbr objęty jest ochroną częściową.

Na terenie Nadleśnictwa Wipsowo obserwowana jest również rosnąca populacja bobra.  Piętrzenie wody w lesie powodowane przez ten gatunek wiąże się z niebezpieczeństwem zalania cennych ekosystemów leśnych oraz stanowisk chronionych gatunków roślin i zwierząt. Taki stan rzeczy niesie również niebezpieczeństwo zalania sąsiadujących z lasem terenów rolniczych.

W bieżącym roku bobry spiętrzyły wodę w leśnictwie Tumiany do poziomu zagrażającemu istnieniu jedynego stanowiska pióropusznika strusiego Matteuccia struthiopteris znajdującego się na terenie Nadleśnictwa Wipsowo. W związku z tym nadleśnictwo wystąpiło z wnioskiem do Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Olsztynie  o wykonanie czynności zabronionych w stosunku do zwierząt gatunków objętych ochroną. Uzyskana decyzja pozwoliła na zamontowanie w tamach bobrowych rur pcv. W wyniku podjętych działań obniżono lustro wody do poziomu który gwarantuje zachowanie trwałości lokalnych drzewostanów, bezpieczeństwo dla cennego stanowiska pióropusznika strusiego, a populacja bobra pozostała nienaruszona.